Hz. Fatıma’dan Efendimiz’e Mersiye

“O gün ; gökyüzünün ufukları bozardı…
Gün ortasında,güneşin ziyası köreldi…
Evvel zamanların ve sonraki vakitlerin, kainatı karardı…
Peygamberin vefatından sonra dünya,
Hüzün ve kederden bir kum yığınına döndü…
Artık şimdi;Doğuların ve Batıların bütün şehirleri Ona ağlasın!
Mudar ve Yemen’in bütün kabileleri matem tutsun…

Neye yarar?

Senden ayrılık yüzüme gözyaşından resimler çizer”

“Üzerime öyle musibetler döküldü ki;
Bu elemler, gündüzlerin üstüne dökülseydi,
Nurlu gündüzler,simsiyah gece kesilirdi…”

“Ey Sevgili peygamber, ey herkesin imdadına yetişen Mustafa

Bil ki yağmurunu kaybetmiş topraklar gibi

Bizde seni kaybettik!

Her ayeti bir kitap gibi inen yüce Kur'an'ın vahyi

Bil ki seni kaybedişimizle birlikte kesildi!

Ak keşke ölüm senden evvel bize uğrasaydı,

Yüzleri solduran, evladı öksüz bırakan 

Hayatın tadını kaçırıp güzelleri götüren ölüm...

Üzerimize kumdan engeller yığılıp topraklar atılsaydıda...

Bu elemler ahvalini görmeseydik... ”

Ey, Rabbinin davetine icabet eden Babam!
Ey,Makamı Firdevs Cennet’lerinde olan Babam!
Ey, Cebraile ölüm haberini verdiğimiz Babam!
Ey, benim aziz Babam! Sana Rabbinin daveti!
Ey,benim aziz Babam! Yerin Firdevs Cenneti
Ey,benim aziz Babam! Derdimizi ancak Cebrail’e yanacağız!”